Köprü..

Sarhoşum. Hayır içtiğimden değil seni sevdiğimden. Bir köprü iki ucunda da inatçı iki duygu. Biri mantık diğeri aşk. İkisi de benim duygularım. Aslında ikisi de benim ama o köprüden birinin geçmesine izin vermem gerek. İkisi de düşüncelerimi taşıyan taşıt. Biri diğerini ezmek zorunda. Arada kalmak beni daha fazla öldürüyor. Benliğimden alıkoyuyor. Araya biri daha geliyor. Gözyaşı. Ve beni seçim yapmadan kurtararak,kaçırarak uçurup götürüyor. Uzaklara çok uzaklara.. Köprü olmayan yerlere. Kurtuldum diyorum tabi ıslanıyorum ama umrumda olmuyor güçleniyorum. Her ıslanışta daha fazla güçleniyorum. Ve farklı bir yerde farklı hava da yürümeye başlıyorum. Koşuyorum bazen. Islanıyorum tekrar hayır bu gözyaşı değil. Bu yeni havanın bana sürprizi. Fırtına oluyor. Hiç bir şey görmüyorum. Bu sefer yolumu görmeden yürüyorum,koşuyorum. Kurtulmak istercesine. Sonunda fırtına diniyor. Gözlerim kapalı. Ama tanıdık hava,tanıdık koku. Açmak istemiyorum gözlerimi. Ve açıyorum. Karşımda yine o tanıdık,ikilem,çaresizlik köprü. Ne yapıp edip beni karşılıyor,buluyor. Kurtulmak imkansız.