Tükenmek

Umutlar tükendi,fikirler tükendi. Bir gemi tükendi yalnızlığında,bir liman tükendi gemisizlikten. Bir bekleyiş tükendi çaresizce, hisler tükendi hayata benzer. Tükendi diyorum ama neydi tükenmek? Bir kadının sevdiği adamı başkasının yanında görmek mi? Sevdiği rujun kırılması mıydı? Çok sevdiği tişörtü başkasının üstünde görmek mi? Sevdiği erkek tarafından aldatılmak mı? Hayır hiç biri değildi tükenmek. Hayalini kurduğun adamın o hayalleri kendi elleriyle yıkmasıydı. O hayalleri adamın aldatmasıdır tükenmek. Bir kadın ancak umudu bittiğinde hisleri güveni bittiğinde tükenir. Sen hiç gülen ama tükenmiş bir kadın gördün mü? Gördün tabii değil mi işte onlar tam körü körüne her şeyinden vazgeçti. Kendinden bile. O yüzden gülüyor. İnsanlar rahat bıraksın artık diye. İyi olduğunu göstermeye çalıştığı için kendisinin bile inanmadığı o yalana,o maskeye inandırmaya çalıştığı için gülmeye çalışıyor. Ahh ama bir de sor ona. Neydi tükenmek diye. Neden tükendin diye. Merak et de sor. Seni ne bu kadar güldürüyor diye. “Umutlar.. Güven duygusunu yitirmek.. Nefes aldığı, aynı şehrimde olduğu halde görememek ve en önemlisi de gelmeyeceğini bildiğin halde beklemek.”